De afgelopen weken viel de sociale inspectie binnen bij PostNL en GLS in een onderzoek naar sociale fraude, kinderarbeid, zwartwerk … Als gevolg van die onderzoeken werden bepaalde magazijnen tijdelijk verzegeld. Daar kwam heel wat reactie op. Sommige met kennis van zaken, andere nogal kort door de bocht.
We willen die problemen noch minimaliseren noch goedpraten als blijkt dat er werkelijk inbreuken hebben plaatsgevonden. Net omwille van die reden bestaat er een wetgevend kader om mensen te beschermen in hun werkomgeving, zowel werknemers als zelfstandigen.
Wat ons wel tegen de borst stoot, is de veralgemening van de sector: e-commerce als de grote boosdoener. E-commerce wordt als vrij nieuwe economie vaak neergezet als moderne slavernij en parasitisme van de wereld. Een nogal zware stelling, maar er wijzen nogal wat vingers naar onze sector.
“De opwarming van de aarde is de schuld van het toenemend aantal bestelbussen op de weg, als gevolg van e-commerce.”
E-commerce zorgt inderdaad voor een significante toename van verkeer en op korte termijn is dat belastend voor het milieu. Terzelfdertijd is het net die sector die – op eigen initiatief – enorme bedragen investeert en onderzoek doet om zijn voetafdruk drastisch te verminderen.
Online aankopen zijn niet meer weg te denken uit ons leven en de sector zal blijven groeien en zich blijven ontwikkelen. Parallel met die onomkeerbare evolutie, is het ook aan te raden om als maatschappij eens stil te staan bij ons eigen gedrag. Iedereen verwacht dat transport gratis of zo goedkoop mogelijk is. Het engagement om bij te
betalen voor groene oplossingen is eerder een uitzondering en door het gebrek aan een Europees kader laten overheden buitenlandse initiatieven toe waarbij ‘gratis’ zelfs voorbij het fatsoen gaat.
Maar ‘gratis’ bestaat niet. De appetijt om te blijven investeren in groene oplossingen – zonder daarvoor vergoed te worden – is niet oneindig. Die rekening zal – hoe erg ook – altijd door iemand vereffend moeten worden.
“E-commerce is de oorzaak van oneerlijke arbeid en stimuleert de moderne slavernij”
Allereerst is het belangrijk om te vermelden dat de werkdruk niet veel hoger zal liggen dan in andere omgevingen en sectoren. Wat wel een feit is, is dat e-commerce vaak met sterke pieken en dalen geconfronteerd wordt die niet altijd even gemakkelijk op te vangen zijn.
Bestaat er aan de andere kant een competitief wettelijk kader dat een juist evenwicht schept tussen de noden van de sector en de bescherming van onze werknemers? Helaas niet … Ook op dat vlak moet Europa de lead nemen. We moeten naar een Europees gelijkgesteld speelveld. Bovendien behoort België op vlak van loonkost nog eens tot de
duurste landen. We zullen de strijd vandaag dus moeten aangaan met andere middelen dan prijs.
Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, zeker wanneer we blind blijven voor de ontwikkelingen buiten Europa en binnen de muren van enkele giganten die de markt meer en meer domineren. We lijken het normaal te vinden dat Belgische bedrijven campagnes moeten opzetten om Belgisch te kopen. Het zijn de overheden die door hun besluiteloosheid de kloof steeds groter maken en het bewustzijn bij de consument doen afnemen.
Zonder ons in een Calimero-houding te wringen, willen we aandacht vragen voor de situatie zoals die vandaag is. Want morgen moet anders. We zijn niet blind voor de problemen in onze relatief nieuwe, jonge sector, laat staan voor onze eigen fouten. Terzelfdertijd geloven we rotsvast dat onze sector zich ook in België structureel en
gezond verder kan ontwikkelen. Als we dat willen verwezenlijken, is het wel essentieel om als sector gehoord te worden, zowel door de consument, als door onze overheden en Europa.
Veroordeel de hele e-commerce daarom niet meteen op basis van fouten en misdrijven, maar vraag jezelf ook eens af welke rol jij zelf kan spelen in de enorme strijd waarvoor we staan.
